Voor mij was het huwelijk van Pieter en Sanne een bijzondere 'editie' op Terschelling. Tien jaar na mijn eerste huwelijk daar, sta ik daar maar mooi weer. In die tien jaar is er ieder jaar wel een stel dat mij benadert voor een reportage. Wat bijzonder. Tot nu toe altijd huwelijken van eilanders, nog eens extra bijzonder. Dit jaar had ik door wat Terschelling zo bijzonder maakt. Je wordt er altijd ongekend warm en hartelijk opgevangen. Er is altijd soep en koffie, overal is er eten en kun je aanschuiven, altijd is er iemand die je van de boot haalt. Het geheim? Terschelling is van huis uit totaal gericht op toerisme en recreatie. Ontzettend gastgericht dus! Het zit in hun bloed om heel goed voor je te zorgen als je er bent! En misschien is dat wel het grootste geheim waarom ik daar altijd met zulke mooie foto's vandaan ga. Niet eens het prachtige landschap of de mooie mensen. De gastvrijheid van de Terschellinger kent geen grenzen. Ik wordt zo goed verzorgd dat ik altijd een stapje harder loop. Ik zou niet anders durven!
Wat wel anders was dit keer is dat het gewoon heel hard aan het regenen was. Uitgerekend rond de tijd die was ingepland voor de reportage. Uitgerekend tijdens een huwelijk waar de bruid meer dan gemiddeld heeft uitgepakt in de keuze van haar jurk. Nee, nu geen regen! Wat nu? Ik besloot dat we ons plan stug moesten doorzetten. In de Fiat en naar het bos! Misschien was het daar droger door de bomen. Maar daar ging mijn fotografenhart nog meer pijn doen. Het mooist denkbare stuk bos, met een sprookjesachtige bruid en die vieze regen in de vorm van dikke druppels. Het ging ook niet stoppen dus ik heb Sanne toch gevraagd om in de regen te gaan staan. Alleen als ze het zelf wilde, maar ze deed het! Snel maakte ik wat foto's alwaar ik alle hulptroepen vroeg gauw een plu boven haar hoofd te houden. Met Sjors en Pieter erbij nog even met je mond open druppels vangen was ook nog een leuk plaatje, maar dit was het einde van een serie in het bos. We moesten op zoek naar een alternatief en dat vonden we!
In een loods op West maakte we nog een prachtige aanvullende serie die ik nooit gemaakt had als de zon had geschenen. En het feest werd nog mooier. Na de ceremonie begon de zon te schijnen en geheel tot mijn verbazing vroegen Pieter en Sanne mij om nog even naar een duinpan te crossen. Met de cameraman, onze tassen, een megatrouwjurk en Pieter als chauffeur hup in de Fiat 500! Proppen en gaan! Alles voor de foto. En wat ben ik blij dat ze dat besluit maakte want daardoor kun ik alsnog Sanne letterlijk in het zonnetje zetten.
Wat geniet ik altijd van Terschelling en wat kom ik er ieder jaar graag terug. Blijf trouwen Terschelling! En mij bellen!
